دانشگاه شیراز، صحنه انتقام
۱۳۸۷ دی ۲۸, شنبه
مسائل پیش آمده در غزه، بدون در نظر گرفتن مقصر یا مقصرین، امریست درد آور که هر انسان آزاده ای تنها می تواند در برابر کشته شدن این همه کودک و پیر و جوان و غیر نظامی بی گناه، که فدای هوس رانی، دولت ها برای بازیابی قدرت شده اند، بگرید.
اما زمانی بحث در رابطه با یک مسئله برون مرزی می تواند اهمیت دو چندان پیدا کند، که در کشور دچار معضلات گوناگون نباشیم. جمع آوری کمک های مردمی و شایعاتی از کسر حقوق کارمندان و بازنشستگان برای کمک احتمالا غیر نظامی به غزه، نتیجه ای به همراه ندارد جز بد بین شدن جامعه نسبت به واقعه ی رخ داده ونسبت به حسن نیت مسئولین ذی ربط.
هم زمان با کشتار غزه، شیراز هم شاهد صحنه های خشونت بار، اما در سکوت و تاریکی است. دانشجویان دانشگاه شیراز که در برنامه های گوناگونی در نیم سال آموزشی جاری، خبر ساز شده بودند، این بار نه به دلیل انتقاد که به دلیل انتقام گیری دستگاه اطلاعاتی از عمل کرد آن ها، خبرساز شده اند.
طبق روال هر دوره به نظر می رسید که با نزدیک شدن زمان انتخابات و با توجه به این که امسال بحث و رقابت انتخاباتی بسیار زودتر از دوره های گذشته آغاز شده است، فضای انتقادی-سیاسی بازتری را شاهد باشیم. اما بعد از مراسم بزرگداشت روز دانشجو که در بیش تر دانشگاه های کشور به شکل گسترده ای برگزار شد، برخورد همه جانبه با دانشجویان و فعالین صنفی و سیاسی نیز شدت گرفت. در این بین دانشگاه شیراز به دلیل انتقاد های پیشین در جلساتی مانند جلسه پرسش پاسخ لاریجانی، ریاست مجلس شورای اسلامی، پایگاهی شد برای تخلیه کینه سیستم امنیتی نسبت به جنبش پویای دانشجویی و فعالین صنفی و سیاسی درون دانشگاه.
این برخورد ها، با نزدیک شدن زمان امتحانات و احضار گسترده 37 نفر و 28 ترم تعلیق برای 18 نفر از دانشجویان آغاز شد. و سپس احضار و بازداشت گسترده فعالین دانشجویی این دانشگاه توسط اطلاعات شهر شیراز، باعث وخیم تر شدن اوضاع و افزایش تشنج در بین دانشجویان شد.
آزادی چهار تن از دانشجویان به قید وثیقه نقاط امیدواری از اتمام برخوردها نشان داد، اما متعاقب آن بازداشت عده ی دیگری از دانشجویان و تهدید و فشار بر دیگر احضار شدگان، روش جدیدی را نشان می دهد که سازمان های امنیتی و اطلاعاتی سعی در فشار بر دانشجویان دارند. شاید در این دوره و در خلاف روال سابق، سعی بر این باشد تا با ساکت کردن صداهای منتقد و مهم ترین صدای منتقد یعنی دانشگاه، فعالیت این مجموعه پویا و خارج از دایره قدرت را به حداقل رسانده تا بتوانند اهداف خود را در انتخابات بدون سد و صدای مخالف به انجام برسانند.
این به سکوت کشاندن دانشگاه، همراه شده است با وقایع خونین غزه، که دولت مردان از این حربه استفاده می کنند که هر چه بیشتر و در پس پاراپاگاندی بازی دولت و رسانه های دولتی برای تصویر مسائل برون مرزی و به طور ویژه جنگ غزه، دست خود را باز ببینند و سرکوب همه جانبه خود را هر چه تمام تر به اجرا بگذارند.
اما این سرکوب ها همانطور که در زمان های گذشته نیز نشان داده است نمی تواند عاملی باشد که دانشگاه را به سکوت در برابر امر مهمی مانند انتخاب مدیر اجرایی کشور بکشاند و تنها بر کارنامه دولت در این چهار سال، لکه سیاه دیگری می نشاند که به دلیل نزدیکی با انتخابات به راحتی مسائل دیگر قابل دفاع و پوشاندن نیست.
