روز جهانی حقوق بشر و سهم نداشته ما

امروز روز جهانی حقوق بشر بود، روزی که به مردم یاد آوری می کند که هویت انسانی بالاترین و والاترین ارزش است. روزی که در سراسر دنیا آن را جشن می گیرند و خوشحالند از پاسداشت حقوق والاترین آفریده هستی. پیشینه حقوق بشر را می توان در کشور خودمان جست، اولین منشور حقوق بشر در دنیا که به دست کوروش، پادشاه دادگستر هخامنشی نوشته شد و به سراسر امپراطوری بزرگ ایران فرستاده شد تا یاد آوری کند که حقوق انسان ها فارغ از رنگ و نژاد و زبان و ... با هم برابر است و هر انسانی، خواه زن و مرد، خواه سفید پوست و رنگین پوست، خواه مسلمان یا مسیحی با هم برابر است. اما هر چه به این سو تر می آیین رد پای نقض حقوق بشر را در تاریخ پر فراز و نشیبمان می بینیم تا به امروز که ایران یکی از کشورهایست که بیشترین نقض حقوق بشر را در دنیا دارد. نادیده گرفتن حقوق اقلیت های قومی و نژادی، نادیده گرفتن اقلیت های مذهبی، نادیده گرفتن حقوق کودکان، کارگران، زنان، دانشجویان و... . به نظر می رسد می توان گفت حقوق افراد جامعه را عده ای محدود در دست دارند و این حقوق را مصادره کرده اند و احترام به این حقوق یا نقض آن ها تنها در دستان خودشان است.

امروز روز جهانی حقوق بشر بود چه تعداد از کودکان در سراسر ایران در زندان ها منتظر حکم اعدامند، تعداد بسیار زیادی از دانشجویان و دگر اندیشان تنها به دلیل نداشتن آزادی بیان در زندان ها به سر می برند. بسیاری از دگرباشان جنسی در زندان هستند یا هر روز تحقیر جامعه ی متاثر از قوانین را تحمل می کنند و غیره و غیره که اگر بخواهیم نقض حقوق بنیادین انسان ها را بشماریم در همین چند ماه اخیر به ابتدایی ترین حقوق آن ها توهین شد و نادیده گرفته شد.

با همه ی این اوصاف و با توجه به خواستگاه های عصر حاضر، خواه، ناخواه، حقوق بشر در کشور ما نیز نهادینه می شود و تمام ایرانیان در صورت نادیده گرفتن شدن این حقوق اعتراض خود را بیان خواهند کرد.

روز جهانی حقوق بشر گرامی و به امید روزی که ما هم در کنار مردم دنیا این روز را در کشورمان جشن بگیریم.